نامه حمایت از TPAN

21 سپتامبر از 2020

ویروس کرونا به وضوح نشان داده است که برای مقابله با تمام تهدیدهای مهم سلامت و رفاه بشریت ، همکاری بین المللی بیشتری ضروری است. مهمترین آنها تهدید به جنگ هسته ای است. امروز ، به نظر می رسد خطر انفجار سلاح هسته ای - چه به طور تصادفی ، اشتباه در محاسبه یا به عمد - با استقرار اخیر انواع جدید سلاح های هسته ای ، کنار گذاشتن توافق های طولانی مدت کنترل ، در حال افزایش است. سلاح ها و خطر واقعی حملات سایبری به زیرساخت های هسته ای. بگذارید به هشدارهای داده شده توسط دانشمندان ، پزشکان و سایر متخصصان توجه کنیم. ما نباید در یک بحران نسبتاً بیشتر از بحرانی که امسال تجربه کرده ایم برویم. 

پیش بینی اینکه چگونه سخنان جنگ طلبانه و قضاوت ضعیف رهبران ملت های مسلح به هسته ای منجر به بلایی شود که همه ملت ها و همه مردم را تحت تأثیر قرار دهد کار دشواری نیست. به عنوان روسای جمهور سابق ، وزرای خارجه سابق و وزیران دفاع سابق آلبانی ، بلژیک ، کانادا ، کرواسی ، جمهوری چک ، دانمارک ، آلمان ، یونان ، مجارستان ، ایسلند ، ایتالیا ، ژاپن ، لتونی ، هلند ، نروژ ، لهستان ، پرتغال ، اسلواکی ، اسلوونی ، کره جنوبی ، اسپانیا و ترکیه - همه ادعا می کنند توسط سلاح های هسته ای یک متحد محافظت می شوند - رهبران کنونی را می خواهند قبل از اینکه خیلی دیر شود برای خلع سلاح تلاش کنند. یک نقطه شروع آشکار برای رهبران کشورهای ما این خواهد بود که بدون هیچ گونه قید و شرطی اعلام کنند که سلاح های هسته ای هیچ هدف قانونی ، نظامی یا استراتژیک ندارند ، با توجه به 
عواقب فاجعه بار انسانی و زیست محیطی استفاده از آن. به عبارت دیگر ، کشورهای ما باید هر نقشی را که سلاح های هسته ای در دفاع از ما داده می شود ، رد کنند. 

با ادعای اینکه سلاح های هسته ای از ما محافظت می کنند ، ما این باور خطرناک و غلط را تقویت می کنیم که سلاح های هسته ای امنیت را افزایش می دهند. ما به جای اینکه اجازه پیشرفت به سمت جهانی عاری از سلاح هسته ای را داشته باشیم ، از آن جلوگیری می کنیم و خطرات هسته ای را ادامه می دهیم ، همه اینها از ترس ناراحتی متحدانمان است که به این سلاح های کشتار جمعی چسبیده اند. با این حال ، وقتی دوست دیگری رفتاری بی پروا انجام می دهد که زندگی آنها و دیگران را به خطر می اندازد ، یک دوست می تواند و باید این حرف را بزند. 

بدیهی است که یک مسابقه تسلیحاتی هسته ای جدید در جریان است و یک مسابقه خلع سلاح به سرعت ضروری است. وقت آن است که به طور دائم به دوران وابستگی به سلاح های هسته ای پایان دهیم. در سال 2017 ، 122 کشور با اتخاذ قانون ، گام شجاعانه و بسیار لازم را در این راستا برداشتند معاهده منع سلاح های هسته ای، یک معاهده برجسته جهانی که سلاح های هسته ای را بر اساس همان مبانی قانونی قرار می دهد 
سلاح های شیمیایی و بیولوژیکی ، و چارچوبی برای حذف قابل تأیید و برگشت ناپذیر آنها ایجاد می کند. به زودی به یک قانون بین المللی لازم الاجرا تبدیل خواهد شد. 

تا به امروز ، کشورهای ما تصمیم گرفته اند که در حمایت از این معاهده به اکثریت جهان نپیوندند ، اما این موضعی است که رهبران ما باید در آن تجدید نظر کنند. ما نمی توانیم در برابر این تهدید موجودیت برای بشریت متزلزل شویم. ما باید شجاعت نشان دهیم و به توافق بپردازیم. ما به عنوان کشورهای طرف می توانیم در اتحاد با کشورهای دارای سلاح هسته ای باقی بمانیم ، زیرا در این معاهده یا پیمان های دفاعی مربوطه چیزی وجود ندارد که مانع این امر شود. با این حال ، ما از نظر قانونی موظف خواهیم بود ، هرگز و تحت هیچ شرایطی ، متحدان خود را به استفاده ، تهدید به استفاده یا داشتن سلاح هسته ای کمک یا تشویق کنیم. با توجه به حمایت گسترده مردم در خلع سلاح در کشورهای ما ، این اقدامی مسلم و بسیار ستودنی است. 

معاهده منع تقویت مهم معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای است که اکنون نیم قرن قدمت دارد و اگرچه در مهار گسترش سلاح های هسته ای به کشورهای دیگر بسیار موفق بوده است ، اما نتوانسته است یک تابوی جهانی علیه داشتن سلاح هسته ای. به نظر می رسد پنج کشور مسلح به هسته ای که هنگام مذاکره در مورد NPT سلاح هسته ای در اختیار داشتند - ایالات متحده ، روسیه ، انگلیس ، فرانسه و چین - به نظر می رسد که این کشور مجوزی برای حفظ قدرت هسته ای خود برای همیشه است. آنها به جای خلع سلاح ، سرمایه گذاری زیادی در به روزرسانی زرادخانه های خود کرده اند و قصد دارند آنها را برای چندین دهه حفظ کنند. بدیهی است که این غیرقابل قبول است. 

معاهده منع تصویب شده در سال 2017 می تواند به پایان دادن به دهه های فلج خلع سلاح کمک کند. چراغ امید در زمان تاریکی است. این اجازه می دهد تا کشورها از بالاترین قانون چند جانبه علیه سلاح های هسته ای پیروی کنند و برای اقدام فشار بین المللی وارد کنند. همانطور که در مقدمه آن مشخص شده است ، تأثیرات سلاح های هسته ای "از مرزهای ملی فراتر رفته و پیامدهای جدی برای بقای انسان ، محیط زیست ، توسعه اقتصادی - اجتماعی ، اقتصاد جهانی ، امنیت غذایی و سلامت نسل های فعلی و آینده دارد. ، و حتی در نتیجه تشعشعات یونیزان تأثیر نامتناسبی بر زنان و دختران دارند.

با نزدیک به 14.000 سلاح هسته ای که در ده ها سایت در سراسر جهان و در زیردریایی ها مشغول گشت زنی در اقیانوس ها هستند ، ظرفیت تخریب بیش از تصور ماست. همه رهبران مسئول باید اکنون اقدام کنند تا اطمینان حاصل کنند که وحشت سال 1945 دیگر هرگز تکرار نمی شود. دیر یا زود ، شانس ما تمام می شود مگر اینکه اقدام کنیم. معاهده منع سلاح های هسته ای پایه ای برای جهانی امن تر ، عاری از این تهدید وجودی است. ما باید هم اکنون از آن استقبال کنیم و برای پیوستن دیگران تلاش کنیم. هیچ درمانی برای جنگ هسته ای وجود ندارد. تنها گزینه ما جلوگیری از آن است. 

Lloyd Axwuarant، وزیر امور خارجه سابق کانادا 
بان کی مون، دبیرکل سابق سازمان ملل و وزیر خارجه سابق کره جنوبی 
ژان ژاک بلیس، وزیر دفاع سابق کانادا 
خانم مغول Bondevik، نخست وزیر سابق و وزیر امور خارجه سابق نروژ 
یلی بوفی، نخست وزیر سابق آلبانی 
ژان شرتی دو تروی، نخست وزیر سابق کانادا 
ویلی کلس، دبیرکل سابق ناتو و وزیر امور خارجه سابق بلژیک 
اریک دریک، وزیر امور خارجه پیشین بلژیک 
یوشکا فیشر، وزیر خارجه سابق آلمان 
فرانکو فراتینی، وزیر امور خارجه سابق ایتالیا 
Ingibjörg Solrún Gísladóttir، وزیر امور خارجه سابق ایسلند 
بیورن توره گودال، وزیر امور خارجه سابق و وزیر دفاع سابق نروژ 
بیل گراهام، وزیر امور خارجه سابق و وزیر دفاع سابق کانادا 
هاتویاما یوکیو، نخست وزیر سابق ژاپن 
Thorbjørn Jagland، نخست وزیر سابق و وزیر امور خارجه سابق نروژ 
لیوبیکا یلوشیچ، وزیر دفاع سابق اسلوونی 
تلاوس جوندزیس، وزیر دفاع خارجی سابق لتونی 
جان كاوان، وزیر امور خارجه سابق جمهوری چک 
Lodz Krapež، وزیر دفاع سابق اسلوونی 
dirts Valdis Kristovskis، وزیر امور خارجه سابق و وزیر دفاع سابق لتونی 
الكساندر كاویینسکی، رئیس جمهور سابق لهستان 
ایو لترم، نخست وزیر سابق و وزیر امور خارجه سابق بلژیک 
Enrico Letta با، نخست وزیر سابق ایتالیا 
الدبیورگ لوور، وزیر دفاع سابق نروژ 
موگنس لیکتفتفت، وزیر امور خارجه سابق دانمارک 
جان مک کالوم، وزیر دفاع سابق کانادا 
جان مانلی، وزیر امور خارجه سابق کانادا 
رکسپ میدانی، رئیس جمهور سابق آلبانی 
زدراوکو مروچیچ، وزیر امور خارجه پیشین کرواسی 
لیندا مورنیس، وزیر دفاع سابق لتونی 
فاتوس نانو، نخست وزیر سابق آلبانی 
هولگر ک. نیلسن، وزیر امور خارجه سابق دانمارک 
آندره اولچوفسکی، وزیر امور خارجه پیشین لهستان 
کیلد اولسن، وزیر امور خارجه سابق و وزیر دفاع سابق دانمارک 
آنا پالاسیو، وزیر امور خارجه سابق اسپانیا 
تئودوروس پانگالوس، وزیر امور خارجه سابق یونان 
جان پروونک، وزیر دفاع سابق (سرپرست) هلند 
از vesna Pusić، وزیر خارجه پیشین کرواسی 
داریوش Rosati، وزیر امور خارجه پیشین لهستان 
رودولف شارپینگ، وزیر دفاع سابق آلمان 
جوراج شنک، وزیر امور خارجه سابق اسلواکی
نونو سوریانو تیخیرا، وزیر دفاع سابق پرتغال
جوهانا سیگنارداردوتیر، نخست وزیر سابق ایسلند 
Össur Skarphéðinsson، وزیر امور خارجه سابق ایسلند 
خاویر سولانا، دبیرکل سابق ناتو و وزیر امور خارجه سابق اسپانیا 
آن گرت اشتروم اریشسن، وزیر دفاع سابق نروژ 
هانا توسوکا، نخست وزیر سابق لهستان 
سزکرس ایمره، وزیر دفاع سابق مجارستان 
تاناکا ماکیکو، وزیر خارجه سابق ژاپن 
تاناکا نائوکی، وزیر دفاع سابق ژاپن 
دانیلو تورک، رئیس جمهور سابق اسلوونی 
هیکمت سامی ترک، وزیر دفاع سابق ترکیه 
جان ن. ترنر، نخست وزیر سابق کانادا 
پسر Verhofstadt، نخست وزیر سابق بلژیک 
نات ولبیک، وزیر امور خارجه سابق نروژ 
کارلوس وسندتورپ و هد، وزیر امور خارجه سابق اسپانیا